Diyarbakır’da sağlık hizmetlerindeki doktor açığı, hasta yoğunluğunu artırıyor. TÜİK verilerine göre, kentte her 100 kişiye yalnızca 0,2 doktor düşerken, sağlık altyapısındaki eksiklikler hastaların uzun randevu süreleriyle karşı karşıya kalmasına neden oluyor.
Diyarbakır'da doktor sayısı yetersiz
Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) verilerine göre, Diyarbakır’ın toplam nüfusu 1.833.684 olarak kaydedildi. Kentte görev yapan doktor sayısı ise yaklaşık 2.628. Bu oran her 1000 kişiye yaklaşık 2 doktor düştüğünü gösterse de, doktor dağılımındaki eşitsizlik ve uzman hekim eksikliği sağlık hizmetlerinde aksamalara yol açıyor.
Özellikle acil servislerde ve poliklinik hizmetlerinde yoğunluk artarken, randevu süreleri uzuyor ve bazı branşlarda uzman doktor bulunamıyor.
Doğu ile Batı Arasındaki Sağlık Farkı Derinleşiyor
Türkiye genelinde sağlık hizmetlerinde bölgesel farklılıklar dikkat çekiyor. TÜİK verilerine göre:
Ankara’da her 100 kişiye 0,4 doktor,
İstanbul’da her 100 kişiye 0,3 doktor düşerken,
Diyarbakır’da bu oran 0,2 seviyesinde kalıyor.
Bu durum, batı illeriyle doğu illeri arasındaki sağlık hizmetleri eşitsizliğini gözler önüne seriyor.
Doktor açığının nedenleri neler?
Diyarbakır’daki doktor açığının başlıca nedenleri şu şekilde sıralanıyor:
Sağlık çalışanlarının ağır çalışma koşulları,
Yetersiz teşvik politikaları,
Doktorların yurt dışına göç etmesi.
Özellikle genç doktorların daha iyi çalışma koşulları ve maaşlarla yurt dışına yönelmesi, sağlık sisteminde doktor açığını daha da derinleştiriyor.
Hastaneler yeterli mi?
Diyarbakır’da toplam 4.797 yatak kapasitesine sahip hastaneler bulunuyor. Bu yatakların:
3.844’ü kamu hastanelerinde,
953’ü özel hastanelerde yer alıyor.
Ancak doktor eksikliği nedeniyle hastanelerin tam kapasiteyle hizmet vermesi zorlaşıyor. Mevcut sağlık sistemi, artan hasta yüküyle başa çıkmakta zorlanıyor.
Diyarbakır’daki hastalar, doktor eksikliği nedeniyle uzun bekleme sürelerinden şikayet ederken, mevcut doktorlar ise aşırı iş yükü altında çalışmak zorunda kalıyor. Uzmanlar, sağlık hizmetlerindeki bu yetersizliğin giderilmesi için teşviklerin artırılması ve yeni doktor kadrolarının oluşturulması gerektiğini vurguluyor.
